இது காமம் அல்ல! கருமம்!! கருமம்!!!

சமீபத்தில் ஒரு இணைய நண்பர் ஒரு ரேபிட் ஷேர் லிங்கை கொடுத்து, அதில் உள்ள வீடியோ படத்தை பார்த்தவுடன் தோன்றும் என் உணர்வுகளை ஒரு பதிவாக வெளியிடச்சொன்னார். நானும் பார்த்தேன். மொத்தம் ஒரு 45 நிமிடம் ஓடக்கூடிய ஒரு நிகழ்ச்சி. அதில் என்ன அப்படி ஒரு செய்தி என்கிறீர்களா?

தமிழகத்திற்கு மிக அருகில் உள்ள ஒரு மாநிலத்தில் ஏதோ ஒரு கிராமத்தில் நடந்த நிகழ்ச்சி. ஒரு மேடை. அதில் ஆறு பெண்கள். மேடையைச் சுற்றிலும், முன்பும் , பின்பும் ஏகப்பட்ட ஆண்கள். நிகழ்ச்சி சாதாரணமாய் ஆரம்பிக்கிறது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சூடு பிடிக்கிறது. ஒரு 1000 ஆண்களுக்கு முன்னால், மேடையில் ஆறு பெண்கள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆடையை அவிழ்க்கிறார்கள். கூட்டம் ஒரே சத்தமிடுகிறது. மட்டமான அங்க அசைவுகள். அப்படியே கொஞ்ச நேரம் கழித்து, வெறும் பாவாடை தாவணி மட்டும். அவர்கள் பாவாடை தாவணியில் செய்ததை நாகரிகம் கருதி என்னால் இங்கே எழுதமுடியவில்லை. மொத்த கூட்டமும் பெண்களின் "அந்த" இடத்தையே பார்க்கிறது. பிறகு மேடையிலேயே அனைவருக்கும் முன்னால் குளிக்கிறார்கள். அடுத்த அரை மணி நேரத்தில், ஆறு பெண்களும் முழு நிர்வாணம் ஆகிவிட்டார்கள். மட்டமான, நினைத்து பார்க்க முடியாத அங்க அசைவுகள். ஆர்ப்பரிக்கிறது கூட்டம். ஆடும் பெண்களிடம் சிகரட்டை, தர்பூசணி பழத்தை கொடுத்து வாங்குகிறார்கள். அவர்கள் சிகரட்டையும், தர்பூசணியையும் என்ன செய்தார்கள், அதை எப்படி கொடுத்தார்கள் திருப்பி என்பதை சொல்ல என் நாக்கு கூசுகிறது.

இதை பார்த்தவுடன் எனக்கு ஒன்றும் காம உணர்ச்சி தோன்றவில்லை. மாறாக கோப உணர்வுகள்தான் எழுந்தன. என்ன உலகம் இது? பெண்கள் எவ்வளவு மென்மையானவர்கள். நம் தாயும் ஒரு பெண்ணல்லவா? எப்படி பெண்களை இப்படி பார்க்க மனம் இடம் கொடுக்கிறது. நான் அந்த பெண்களை நிச்சயம் குறை சொல்ல மாட்டேன். எந்த பெண்ணும் வேண்டும் என்றே இந்த வேலைகளை செய்வதில்லை. அவர்கள் இவ்வாறு ஈடுபடுவதில் ஏழ்மையை தவிர வேறு என்ன இருக்க முடியும்? 99% சதவிதம் பெண்கள் நல்லவர்களாகத்தான் இருக்கிறர்கள். எனக்கு ஏற்பட்ட கோபம் எல்லாம் இந்த பாழாய் போன சமுதாயத்தின் மீதுதான்.

ஏன் நமக்குள் இத்தனை ஏற்ற தாழ்வுகள்? அதனால்தானே ஏழைகளெல்லாம் இந்த நிலைக்குத் தள்ளப்படுகிறார்கள். எப்படி அடுத்த பெண்களை இப்படி பார்க்க தோன்றுகிறது. நீலப்படங்கள், விபச்சாரம் அதையெல்லாம் விட்டு விடுங்கள். அதெல்லாம் ஒரு தனி ரகம். அதில் குறிப்பிட்ட சிலர் மட்டுமே ஈடுபடுகிறார்கள். அது ஒரு தொழில்போல ஆகிவிட்டது. அதனால் அவைகளை சரி என்று சொல்ல வில்லை. மகா பாவமான செயல்தான்.

ஆனால், நான் மேலே குறிப்பிட்ட அந்த நிகழ்வில் ஆயிரம் பேர் சேர்ந்து அந்த பெண்களின் அந்தரங்களை காட்சிப்பொருளாக நினைத்து கை தைட்டி பார்த்து ரசித்தது என்னை மிகவும் பாதித்து விட்டது. அதற்காக நான் ஒன்றும் ஒரு ஞானியைப்போல ஒரு யோக்கிய தோற்றத்தை ஏற்படுத்த விரும்பவில்லை.

நானும் இளமைபருவத்தை கடந்து வந்தவன்தான். அந்த வயதில் காம உணர்வுகள் எனக்கும் ஏற்படத்தான் செய்தது. அந்த காலங்களில் ஏற்படும் காம உணர்வுகளிலிருந்து யாரும் தப்பிக்க முடியாது. ஆனால், அதிலிருந்து நாம் எப்படி விடுபடுகிறோம் என்பதுதான் நாம் கவனிக்க வேண்டியது.

இன்றும் வீட்டில் அனைவருடன் சேர்ந்து டிவி பார்க்கும்போது, சினிமா நடிகைகள் தோன்றும்போது நம் உடலில் சில ஹார்மோன் மாற்றங்கள் ஏற்படுவது உணமைதான். ஆனால் அது சில நொடிகள் அல்லது சில நிமிடங்கள்தான். ஏனென்றால், நம் மனதிற்கு தெரிகிறது. இது தவறு என்று. சில நிமிடங்களிலேயே மனம் தெளிவடைந்துவிடுகிறது. அப்படியில்லாமல் உடனே கிளம்பி மெட்ராஸ் போகிறோமா என்ன?

"பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்
கறனென்றோ ஆன்ற வொழுக்கு"

" They lead a high - souled manly life
The pure who eye not another's wife"

" வேறொருவன் மனைவியைக் காம எண்ணத்துடன் நோக்காத பெருங்குணம் அறநெறி மட்டும்ன்று; அது ஒழுக்கத்தின் சிகரமும் ஆகும்"

- திருக்குறள் 148.

மேலே குறிப்பிட்ட அந்த வீடியோ காட்சியை பார்த்த பிறகு "திருவள்ளுவர் பிறந்த மண்ணில்தான் நாமும் பிறந்திருக்கிறோம் என நினைத்து சந்தோசப்படுவதா, இல்லை வெட்கப்படுவதா" எனத்தெரியவில்லை.