விவாகரத்து ஏன்?

எந்த சம்பவமுமே நம் வாழ்விலோ இல்லை, நமது உறவினர்கள் வாழ்விலோ நடைபெறாதவரை நமக்கு அதன் வலி தெரிவதில்லை. எனக்கும் அப்படித்தான், விவாகரத்தைப் பற்றி அதிகம் தெரியாது. தெரிந்துகொள்ளவும் விருப்பம் இல்லாமல் இருந்தேன் ஒரு வருடத்துக்கு முன்பு வரை. ஆனால், நெருங்கிய உறவினருக்கு ஏற்பட்ட அனுபவத்திற்கு பிறகு அந்த வார்த்தையை கேட்டாலே குடும்பத்தினர் அனைவருக்குமே ஒரு கிலி ஏற்படுகிறது.

உண்மையாகவே தம்பதியர் இருவரும் சேர்ந்து வாழ முடியாத நிலையில் விவகாரத்து சட்டம் என்பது மிகவும் தேவையானதே. ஆனால் நடப்பது என்ன? கல்யாணம் ஆன ஆறு மாதத்திற்குள் எனக்கு அவரை பிடிக்கவில்லை அல்லது அவளை பிடிக்கவில்லை என்பதை எப்படி ஒத்துக்கொள்ள முடியும். குடும்பமே முன்னின்று, ஊர் உலகத்தை எல்லாம் கூட்டி, நிறைய செலவு செய்து, எல்லார் முன்னாடியும் திருமணம் செய்து, ஒரு ஆறு மாதம் வாழ்ந்துவிட்டு பிடிக்கவில்லையென்றால், என்ன நியாயம் இது? கல்யாணம் என்பது என்ன, காய்கறி வியாபாரமா என்ன? வேண்டாம் என்றால் திருப்பி கொடுக்க?

அதுவும் இல்லாமல், இப்போ தமிழ் நாட்டில், ஒரு பெண் குடும்ப நல கோர்ட்டில் கேஸ் கொடுத்தால், அவ்வளவுதான். அதிலும் "வரதட்சணை" என்ற ஒரு வார்த்தையை சேர்த்து விட்டால் அவ்வளவுதான். மொத்த குடும்பத்தையும் அள்ளிக்கொண்டு போலிஸ் ஸ்டேசனில் வைத்துவிடுகிறார்கள். அதுவும் வெள்ளி இரவு கைது செய்தால் அவ்வளவுதான். சனி, ஞாயிறு போலிஸ் ஸ்டேசன் வாசம்தான். உண்மையாகவே வரதட்சணை கேட்டிருந்தால், அவர்களை கைது பண்ணுவதில் நியாயம் இருக்கிறது. ஆனால், வரதட்சணை என்பதை ஒரு ஆயுதமாக அல்லவா பயன்படுத்துகிறார்கள்!

பையனோ, பெண்ணோ செய்யும் தவறுக்கு, எதற்காக மொத்த குடும்பமும் போலிஸ் ஸ்டேசன் செல்ல வேண்டும். வயசான பெற்றோர்கள் எல்லாம் செய்யாத தவறுக்கு ஏன் தண்டனை அனுபவிக்க வேண்டும்? நல்ல சட்டத்தை ஏன் தவறாக பயன் படுத்துகிறார்கள்.ஒரு முறை போலிஸ் ஸ்டேசன் சென்று வந்தால் அவர்கள் கட்டிக்காத்து வந்த குடும்ப கவுரவம் என்ன ஆவது? அத்ற்கு அப்புறம் அவர்கள் எப்படி ரோட்டில் தலை காட்டுவது? எப்படி தன்மானத்துடன் வாழ முடியும்.

பிடித்துதானே கல்யாணம் செய்துகொள்கிறார்கள், பின் ஏன் பிரிகிறார்கள்? ஆண்கள் முறைப்படி பிரிந்தால் மறுமணம் செய்து கொள்ள முடிகிறது. ஆனால், விவாகரத்து ஆன பெண்ணை எந்த ஆண் மறுமணம் செய்து கொள்ள முன் வருகிறார்கள்? அப்படியே கல்யாணம் செய்து கொண்டாலும் ஏன் அவர்களால் நிம்மதியாக வாழ முடியாமல் போகிறது?

எனக்கு தெரிந்த அந்த உறவினர் பைசாவுக்கு பிரயோஜனம் இல்லாத விசயத்திற்காக விவாகரத்துக்கு போய், அந்த மொத்த குடும்பமும் பட்ட வேதனை எனக்குத்தான் தெரியும். ஒரு ஆறு மாத காலம் அந்த குடும்பம் அடைந்த வேதனையை வார்த்தைகளால் என்னால் விளக்க முடியவில்லை. ஒரு தனி மனிதன் பண்ணும் தவறுக்கு மொத்த குடும்பமும் ஏன் பாதிக்க பட வேண்டும்? விவாகரத்துக்கு இங்கே முக்கியமான காரணமாவது மூன்று விசயங்கள்தான் என நான் நினைக்கிறேன். ஒன்று வரதட்சணை, இரண்டு ஈகோ, மூன்றாவதுதான் செக்ஸ் சம்ந்தபட்ட பிரச்சனை.

முதல் பிரச்சனைக்கு கோர்ட்டுக்கு செல்லலாம், மூன்றாவது பிரச்சனைக்கு டாக்டரிடம் செல்லாம். ஆனால், இரண்டாவது பிரச்சனைக்கு எங்கு செல்வது?. ஒரே படிப்பு தகுதியோ அல்லது வேலை தகுதியோ உள்ள இருவர் திருமணம் செய்து கொண்டால் பிரச்சனைதான்.

என்னை பொறுத்தவரை, திருமணத்திற்கு முன் ஆயிரம் எதிர்பார்ப்புகள் இருக்கலாம். பெண்ணையோ இல்லை ஆணையோ தேர்வு செய்யும்போது தகுதியானவரை செல்க்ட் செய்யும் உரிமை நமக்கு இருக்கிறது. அப்போது அப்பா சொன்னார், இல்லா அம்மா சொன்னர்கள் என்பதற்காக நாம் பிடிக்காத பெண்ணையோ, ஆணையோ திருமணம் செய்ய வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆனால், முடிவு செய்து விட்டால், மாறக்கூடாது. கடைசிவரையில் வாழ்ந்து காட்ட வேண்டும்.

கல்யாணம் ஆனவுடன் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அனுசரித்துதான் போக வேண்டும். விட்டு கொடுத்து வாழ்வதுதான் வாழ்க்கை. சின்ன சின்ன சண்டைகள் வரத்தான் செய்யும். அவ்வாறு சண்டைகள் இருந்தால்தான் வாழ்க்கையே. அதை அனுபவித்து வாழ பழகிகொள்ள வேண்டும். நிறைய பேர் இந்த பாழாய்போன சினிமாவை பார்த்து கெட்டு போகிறார்கள். சினிமா வாழ்க்கை வேறு, இயல்பு வாழ்க்கை வேறு என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

எக்காரணத்தை கொண்டும் இனி எங்களால் வாழ முடியாது என நினைத்தால் கோர்ட்டுக்கு போகலாம் தப்பே இல்லை. ஆனால், தயவு செய்து குடும்ப உறுப்பினர்களை கோர்ட்டுக்கு இழுக்காதீர்கள் அவர்கள் தப்பு செய்யாத பட்சத்தில்.

தயவு செய்து கோர்ட்டுக்கு போகும் முன் பல முறை யோசியுங்கள். ஒரு முறை விட்டு விட்டால் அதே வாழ்வு கிடைக்காதா என ஏங்கும் நிலை நிச்சயம் வரும். அப்போது நீங்கள் என்ன செய்தாலும், உங்களுக்கு அது கிடைக்காமல் போகலாம்.

உறவினரின் நிலையை நினைத்து மிகவும் நொந்து போன நிலமையில் எழுதப்பட்ட கட்டுரை இது.