எதை எழுதுவது?

கடந்த 31 நாட்கள் இந்தியாவில் இருந்துவிட்டு நேற்று தான் மலேசியா வந்தேன். போனது என்னவோ ஒரு முக்கியமான நிகழ்விற்கும், பிள்ளைகளை நல்ல பள்ளியில் சேர்ப்பதற்கும்தான். ஆனால், என்னுடைய அனைத்து விடுமுறை நாட்களும் அலுவலக வேலையிலேயே போய்விட்டது. இரண்டு தடவை சென்னைக்கும், இரண்டு தடவை மும்பைக்கும், ஒரு முறை ராணிப்பேட்டைக்கும் செல்ல வேண்டியதாகிவிட்டது. அதனால் என்னால் இணையப்பக்கமே வர இயலாமல் போய் விட்டது. இணையத்தில் படிக்காமலும் எழுதாமலும் இருந்தது மனதில் ஒருவித சோர்வை கொடுத்தது. ஒருவித ஏக்கம் மனம் முழுவதும் பரவியிருந்தது.

ஆனால் ஒரு மாதத்தில் பல நண்பர்களை சந்திக்க முடிந்தது. பலவிதமான மனிதர்களை சந்திக்க முடிந்தது. புத்தக கண்காட்சிக்கு ஒரே ஒரு நாள் நண்பர் கேபிளுடன் போய் வந்தேன். கிட்டத்தட்ட 40 புத்தகங்கள் வாங்கினேன். அங்கே நண்பர் யுவ கிருஷ்ணா, அதிஷா, பாலபாரதி, ரோமியோ, குகன், வேடியப்பன், சுகுணா திவாகர், கே ஆர் பி, நேசமித்திரன் மற்றும் சில நண்பர்களை சந்தித்தேன். கேபிளின் 'தெர்மோக்கோல் தேவதைகளும்' யுவாவின் 'அழிக்கப் பிறந்தவனும்' நன்றாக விற்றுக்கொண்டிருந்ததை நேரில் பார்த்து ஒரு பதிப்பாளர் என்ற முறையில் நிறைய சந்தோசப்பட்டேன்.

அப்போதுதான் ஒரு ஆர்வக்கோளாறில், டிஸ்கவரி பேலஸ் நண்பர் வேடியப்பனிடம் ஒரு கேட்க கூடாத கேள்வியைக் கேட்டேன்: 

"சார், 'நான் கெட்டவன்' எத்தனை புத்தகம் விற்றிருக்கிறது''

"இந்த கேள்விக்கு நான் உண்மையையைத்தான் சொல்ல வேண்டியிருக்கும்"

"சொல்லுங்கள்"

சொன்னார். இனி எந்த புத்தகமும் எழுத வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்த தருணம் அது. 

கல்கி அலுவலகம் சென்றேன். நண்பர் அமிர்தம் சூர்யாவுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தது ஒரு நல்ல சுவையான அனுபவம்.

பின் நண்பர்கள் அப்துல்லா, கேபிள், யுவ கிருஷ்ணா, அதிஷா ஆகியோருடன் ரெசிடன்ஸி டவரில் லஞ்ச் சாப்பிட்டேன். பல விசயங்களை பேசினோம். பல வித டென்ஷன்களுக்கு நடுவில் மனம் கொஞ்ச நேரம் லேசாக சந்தோசமாக இருந்தது.

இந்த ஒரு மாதத்தில் நான் சந்தித்த பல சுவையான அனுபவங்களை எழுத நினைத்திருந்தேன். ஆனால் இப்போது அந்த ஆர்வம் மிகவும் குறைந்துவிட்டது.

ஒரு நாள் எங்கள் ஊர் விநாயகர் கோவிலுக்கு சென்றிருந்தேன். பூஜையை பாதியில் நிறுத்திவிட்டு, குருக்கள் என்னிடம் ஓடி வந்தார்.

"சார் உங்கள் புத்தகம் 'வீணையடி நீ எனக்கு' படித்தேன். நீங்க நம்ம தெருவில பல வருடங்கள் குடி இருந்தது தெரியும். உங்களை நான் என்னவோ என்று நினைத்திருந்தேன். மிக உயர்ந்த இடத்தில் வைத்திருந்தேன். கதைகளை படித்ததும் உங்கள் மீது நான் வைத்திருந்த பிம்பம் சுக்கு நூறாக உடைந்துவிட்டது. அத்தனை காதல்களா உங்கள் வாழ்க்கையில்? ஒரு பெண்ணை விட்டு வைக்கவில்லையா நீங்கள்"

என்ன பதிலை நான் சொல்வது? 'என்னுரையை' அவர் சரியாக படிக்கவில்லை. கதைகளை கதைகளாக பார்க்காமல் அது அத்தனையும் என் வாழ்வில் நடந்த உண்மை சம்பவங்கள் என்று அவர் நினைத்தாரே ஆனால் அதற்கு நான் என்ன செய்வது?

சாமி கும்பிடாமல் பாதியில் திரும்பிவிட்டேன்.

இன்னொரு நண்பர் சந்தித்தார். கதைகளைப் பற்றி மிக ஆர்வமாக பேசினார். "இது போல எழுத மிகுந்த துணிவு வேண்டும்" என்றார். கிளம்புகையில்,

"என்னைப் பற்றியோ என் வாழ்வில் நடந்தவைகளைப் பற்றியோ தயவு செய்து கதையாக எழுதிவிடாதீர்கள்" என்று சொல்லிவிட்டு ஒரு மாதிரி என்னைப் பார்த்துவிட்டு போனார்.

இவர்களை எல்லாம் நான் என்ன சொல்லி புரிய வைப்பது. என் மூன்றாவது புத்தகமான "நான் கெட்டவன்" புத்தகத்தின் சில பிரதிகளை எங்கள் ஊருக்கு கொண்டு சென்றிருந்தேன். கடைசியில் யாரிடமும் கொடுக்காமல் திரும்ப கொண்டு வந்துவிட்டேன்.

இன்னொரு முறை ஒவ்வொருவருக்கும் விளக்கம் சொல்லிக்கொண்டிருக்க விருப்பம் இல்லை எனக்கு!